Wie recht heeft om in ons land te blijven moet dat kunnen. Wie dat niet heeft moet uitgewezen worden. En daar zit het probleem net.We hinken achterop als het gaat om terugkeerbeleid. Het gemiddelde terugkeercijfer in Europa ligt op 36,7%, wij halen amper 18%. Onze doelstelling moet minstens het Europees gemiddelde zijn, daarom willen we enkele maatregelen nemen de komende legislatuur.
We willen inzetten op strengere voorwaarden voor gezinshereniging en procedures moeten sneller afgehandeld met respect voor de persoon. Tevens wil CD&V de werking van DVZ aan een externe audit laten onderwerpen. Ook het lokale niveau mag in heel deze werking niet vergeten worden en verdient betere ondersteuning. Daarnaast moet er transparantie zijn over het beleid en de uitvoering ervan. Het is daarom cruciaal dat de Dienst Vreemdelingenzaken regelmatig communiceert en duidelijk en recent cijfermateriaal beschikbaar stelt. Dit gebeurt te weinig. Men mag dit niet alleen overlaten aan de staatssecretaris of minister. Tevens moeten burgers zicht hebben over de stand van zaken van hun procedure. Enkel zo kunnen we ‘fake news’ aanpakken.
Een aantal zaken zijn voor ons prioritair om tot een streng maar rechtvaardig beleid te komen. Een zwakke schakel in het asiel- en migratiebeleid is het terugkeerbeleid. Onze visie blijft vrijwillig als het kan, gedwongen als het moet, maar met een terugkeerratio van 18% scoort België erg zwak op Europees niveau. Onze doelstelling in de komende legislatuur is om minstens 36,7% te halen, het Europees gemiddelde. Maar idealiter streven we naar de cijfers van Duitsland, Luxemburg en de VK waar de terugkeerratio 46,3% en 53% is.
Om dit te bereiken moet meer geïnvesteerd worden in personeel en in middelen”, zegt Demon. In het kader van het terugkeerbeleid moeten ook de woonstbetredingen bespreekbaar zijn. Als blijkt dat hier op het terrein nog problemen rond bestaan, zullen we indien dat nodig is een wettelijk initiatief nemen hierrond. Er moeten voldoende juridische waarborgen zijn.
Een ander heikel punt is de Dienst Vreemdelingenzaken (DVZ). De DVZ slaagt er niet in snelle beslissingen te nemen. Verschillende procedures lopen veel te traag en dit heeft nefaste gevolgen voor de betrokkenen. We vragen dan ook een grondige externe audit op basis waarvan DVZ hervormd moet worden.
Ook de gezinshereniging moet strenger. Het laatste wat we willen is gezinshereniging onmogelijk maken. Maar er moet wel écht gecontroleerd worden tijdens de controleperiode de eerste vijf jaar. Dit gebeurt nu bijna niet. Het recht op gezinshereniging is immers aan strenge voorwaarden onderworpen, zoals een vast netto inkomen dat 120% van het leefloon bedraagt en een ziekteverzekering hebben. De eerste vijf jaar van het verblijf van gezinsleden in ons land moet men aan die voorwaarden blijven voldoen. Maar die controles zijn vandaag niet doorgedreven. We hameren erop die controles effectief uit te voeren. Daarnaast willen we onderzoeken of we na een aantal jaren van het gezin als geheel een hoger inkomen (niet uit sociale zekerheid) kunnen verwachten. Zo willen we de partner die uit het buitenland naar België komt, aansporen om zelf ook aan de slag te gaan. zegt Demon.
Daarnaast blijft ook de problematiek van transmigranten een belangrijke, complexe opgave. Hiervoor moeten op verschillende beleidsniveaus maatregelen genomen worden. “Voor ons mag ook het lokale niveau niet vergeten worden. De lokale besturen moeten voldoende ondersteund worden. Niet alleen in de aanpak van transmigratie overigens, maar ook bv. bij het openen van een nieuw asielcentrum. De komst van een asielcentrum leidt immers tot ongerustheid bij de buurt inzake veiligheid. En hoewel de cijfers duidelijk aantonen dat een nieuw asielcentrum niet leidt tot meer criminaliteit, zien we wel dat er in de beginfase vaak onbedoeld vormen van overlast kunnen ontstaan (bv. Wifi aftappen in voortuinen, met veel personen tegelijk een winkel binnenstappen,…). Wij blijven inzetten op die veiligheid en vragen daarom dat de lokale politie ondersteund wordt als er een asielcentrum komt in hun politiezone. Dat kan bijvoorbeeld via een vrijstelling om bovenlokale politietaken te doen, zoals voetbalwedstrijden of betogingen. Met zo’n vrijstelling kan de lokale politie zich volledig toeleggen op de buurt. Ook stelt men best iemand aan die als vast aanspreekpunt fungeert. Dat kan een wijkagent zijn, maar ook een ambtenaar. Burgers moeten met al hun vragen en bezorgdheden bij die persoon terecht kunnen.
Tenslotte moeten we werk maken van een flexibel opvangmodel voor asielzoekers, met voldoende bufferplaatsen, een evenwichtige spreiding en een goed evenwicht tussen collectieve en individuele opvangplaatsen. Met deze bufferplaatsen vermijden we dat we telkens opvangplaatsen moeten openen en weer sluiten, met alle mogelijke onrust van dien. Uiteraard moeten deze maatregelen in combinatie gezien worden met het Vlaams inburgeringsbeleid. Integratie is voor ons zeer belangrijk.
