12 schietpartijen op enkele maanden tijd. Meestal gerelateerd aan drugscriminaliteit. De mensen in Molenbeek moeten met een bang hart de straat op. Het lijkt wel de gemeente van 1.000 bommen en granaten.
En uiteraard kijkt men voor de oplossing, zoals steeds, weer naar de minister van Binnenlandse Zaken. Die moet het maar weer oplossen. Meer politiemensen, meer geld. Maar misschien moeten bepaalde Brusselse politici eerst de hand eens in eigen boezem steken?
Aan het begin van deze legislatuur kantte de burgemeester van Molenbeek, mevrouw Moureaux, zich nog tegen het Kanaalplan. Het kwam erop neer dat heel dat plan nergens op leek. Meer politiemensen? Niet nodig! Menselijkheid dat zou de problemen oplossen… We zien waar we vandaag staan met die menselijkheid.
Over de fusie van de zes Brusselse politiezones en de bijhorende schaalvoordelen, daar mogen we al helemaal niet over spreken.
Je lost de problemen ook niet op door alleen maar meer politiemensen de straat op te sturen. Geweld bestrijden begint bij het voorkomen dat mensen de stap naar de criminaliteit zetten. We moeten de fundamentele problemen in Molenbeek, en bij uitbreiding Brussel, benoemen. De jeugdwerkloosheid in Brussel bijvoorbeeld. Die blijft hoog. Inburgering? Pas sinds begin deze maand verplicht. In Vlaanderen bestaat die verplichting al 20 jaar. Ook inzake preventiebeleid valt er nog veel te winnen. In het recente verleden wou toenmalige Veiligheidsminister Jambon daar nog Antwerpse sociaal ondernemers voor inschakelen. We weten allemaal hoe dat afgelopen is.
Laat iedereen eerst de eigen verantwoordelijkheid opnemen. De lokale politie moet in eerste instantie voldoende capaciteit voorzien. En laat ons dan kijken hoe er kan worden samengewerkt tussen de verschillende niveaus.
