Met het ‘stedelijk noodfonds vrije tijd’ willen we ademruimte geven aan de jeugd-, cultuur- en sportsector voor de heropstart.
De coronacrisis heeft haar impact op de sportsector. De eerste zaken die werden geannuleerd, zijn de grote sportevents. Dat begon in Brugge met een groot turngala van Rust Roest, vervolgens de twee World Tourkoersen van de Driedaagse Brugge- De Panne en later onder meer Dwars door Brugge en Triatlon Brugge. Enkele daarvan vonden een nieuwe datum, andere besloten om niet te organiseren in 2020.
Maar zoals gezegd, zijn dat vooral de grote events. Brugge beschikt over een kleine driehonderd erkende sportverenigingen en daarnaast tientallen tot honderden informele sportgroepjes. Die zijn niet altijd even zichtbaar maar creëren, naast een fitte bevolking, ook samenhang in onze maatschappij.
Als schepen ontving ik regelmatig vragen en signalen van lokale sportverenigingen, ook onze Sportdienst hield tijdens de crisis de vinger aan de pols. Via een derde onafhankelijke bron, een eindwerk van een Howest-studente verzamelden we steekproefsgewijs info over hoe de lokale sportsector met deze ongeziene crisis omging. Ze interviewde een tiental Brugse sportverenigingen, van diverse groottes en uit verschillende disciplines. Dat ging over het onderhouden van contact met de leden, de gewijzigde manier van werken binnen een vereniging, maar ook over de financiële impact.
Daaruit bleek dat voor veel sportclubs het competitieseizoen net ten einde was, de inschrijvingsgelden vaak betaald. Een aantal vaste kosten (zoals zaalhuur, vergoedingen trainers) vielen bij veel clubs weg. Anderzijds stonden in de periode maart- juni tientallen tornooien, events en clubactiviteiten gepland, die vaak wel een noodzakelijke inkomstenbron zijn voor sportverenigingen. Die inkomsten missen ze nu in de opstart van het nieuwe seizoen.
Daarnaast geven ook verschillende sportverenigingen aan dat de grote klap wellicht nog moet komen. Ze vrezen inkomstenverlies doordat sponsors in de toekomst gaan afhaken. Sommigen vrezen ook extra kosten door aanhoudende coronamaatregelen, waardoor ze extra infrastructuur en trainers nodig hebben (i.f.v. spreiding in kleinere groepen) en extra aankopen moeten doen (bijvoorbeeld ontsmettingsmiddelen) i.f.v. de veiligheid van hun leden.
Voor corona-ondersteuning van de sportsector in Brugge werken we op drie sporen. Het eerste is de directe compensatie van geleden verliezen. We willen daarmee vermijden dat waardevolle sportverenigingen de werking moeten stopzetten. Goed gestaafde dossiers van sportverenigingen, met ook een lange termijnvisie, zullen op een compensatie kunnen rekenen.
Het tweede spoor: Nieuwe initiatieven in de sport (events, activiteiten) die de relance in de lokale sportsector kunnen versnellen, zullen een subsidie kunnen verkrijgen. We stimulerend daarmee de verenigingen, maar ook de inwoners om hun portie lichaamsbeweging op te drijven, of om nieuwe gezonde coronabeweeggewoontes verder te zetten.
Ten derde is het ons nadrukkelijke streven om van sportverenigingen goed georganiseerde, sterke entiteiten te maken, waar veel kennis en middelen aanwezig zijn, zodat ze een brede en sterke werking kunnen neerzetten voor de Brugse sporters. Dergelijke organisaties staan sterker, ook in tijden van crisis en van een eventuele tweede lockdown. We blijven als bestuur uiteraard waarde hechten aan kleine vriendengroepjes die gaan sporten, maar mikken daarnaast ook op professioneel georganiseerde verenigingen. Dat gaat niet over profsporters, maar over verenigingen die een professionele kracht in dienst kunnen nemen om de werking op te zetten en te ondersteunen. Dat kan gaan van gerichte ledenwerving, aankoopbeleid, werven van gediplomeerde trainers, subsidieaanvragen voorbereiden, events organiseren, marketingtaken, … .
Daarom is de derde mogelijkheid voor corona-ondersteuning er voor Brugse sportverenigingen die fusioneren of een vergaande samenwerking opzetten. Ze kunnen daar de komende drie jaar een subsidie (tot 7.500 euro voor verenigingen die samen + 400 leden tellen) voor verkrijgen, als ze goed aantonen hoe dat samengaan tot een sterker geheel zal leiden.
Bijkomend voorzien we ook de mogelijkheid om tussen te komen in de loonkost (tot 10.000 euro) van een minstens halftijdse professional in dienst van een Brugse sportvereniging. Er zijn al enkele Brugse sportclubs die dat op eigen houtje doen en we merken dat dit rendeert. In Nederland is er op dat vlak al meer traditie en zijn er veel goede voorbeelden. We mikken ook in Brugge op een aantal nieuwe vergaande samenwerkingen tussen sportverenigingen. Dat leidt tot sterkere verenigingen, en minder versnippering van kennis en middelen. Op die manier proberen we de crisis aan te wenden om structureel een stap vooruit te zetten in de Brugse sportsector.”