Tijdens het debat over de beleidsverklaring van de minister van Binnenlandse Zaken, Annelies Verlinden (CD&V) heb ik er op aangedrongen om de kazerne van de Civiele Bescherming in Jabbeke terug te halen naar Jabbeke, of toch op zijn minst terug een post in West-vlaanderen. De regering had onder voormalig minister van Binnenlandse Zaken, Jan Jambon (N-VA) beslist om de kazerne onder te brengen in deze van Brasschaat. Er moet gewaarborgd worden dat bij rampen zo snel mogelijk nabije, passende hulp kan geboden worden. Er zijn kazernes zijn die centraler gelegen zijn, in betere staat verkeren en meer potentieel hebben dan de kazernes die werden behouden.
De civiele bescherming kan met haar teams interveniëren met gespecialiseerde middelen om de interventies van de brandweer, de politie en andere overheden (gouverneurs, burgemeesters, …) te versterken. Het is volgens mij noodzakelijk dat de kustregio over een nabij post van de civiele bescherming beschikt. De kustregio kent een specifieke problematiek. De aanrijtijden vanuit Brasschaat zijn veel te lang om bij specifieke problematieken snel te kunnen ingrijpen. Een herziening dringt zich dan ook op.
Onder voormalig minister Jan Jambon werd beslist om alle opdrachten van de Civiele Bescherming te heroriënteren en terug te schroeven tot louter gespecialiseerde taken, alsook de Civiele Bescherming te centraliseren in de kazernes van Brasschaat en Crisnée (de kazernes van Libramont, Ghlin, Jabbeke en Liedekerke werden gesloten. We hebben in de Kamer al heel wat hoorzittingen achter de rug over de evaluatie van de hervorming van de Civiele Bescherming. Er is in juni 2020 ook een resolutie goedgekeurd waarbij het parlement toch fors aandrong op een grondige evaluatie van hervorming. Tijdens de hoorzitting kwam duidelijk naar voor dat het terugbrengen van zes naar twee eenheden tot gevolg heeft dat het langer duurt voordat de gespecialiseerde middelen van de Civiele Bescherming kunnen worden ingezet, wat een operationeel probleem is.
Tevens moeten de hulpverleningszones het door de centralisering voortaan stellen zonder de heel belangrijke bijstand van de Civiele Bescherming, aangezien deze nu veel minder kan voldoen aan de reële behoeften aan ondersteuning in het veld. Ook zijn er moeilijkheden als gevolg van de verdeling van de opdrachten tussen de hulpverleningszones en de Civiele Bescherming, zoals het gebrek aan geschikt materieel om die opdrachten te verwezenlijken en het gebrek aan daarbij horende opleidingen voor het personeel van de hulpverleningszones. Tevens kampen alle diensten met wervingsproblemen omdat de vereiste opleidingen veel te onregelmatig worden georganiseerd, alsook omdat de permanente opleiding de combinatie van het werk in de civiele veiligheidsdiensten met de instandhouding van een sociaal leven en een uitgebalanceerd gezinsleven bemoeilijkt.